Minerał został nazwany na cześć Williama Witheringa, który w 1784 roku uznał go za chemicznie odrębny od barytu. Występuje w żyłach rudy ołowiu w Hexham w Northumberland, Alston w Cumbrii, Anglezarke, niedaleko Chorley w Lancashire i kilku innych miejscowościach. Witherite łatwo zmienia się w siarczan baru pod działaniem wody zawierającej siarczan wapnia w roztworze, dlatego też kryształy są często inkrustowane barytem. Jest głównym źródłem soli baru i jest wydobywany w znacznych ilościach w Northumberland. Służy do przygotowania trutki na szczury, przy produkcji szkła i porcelany, dawniej do rafinacji cukru, a także do regulacji stosunku chromianów do siarczanów w kąpielach chromowych do galwanizacji.